Ooit raakte ik eens echt van slag toen een dierbare op grote, grove en nationale schaal online werd afgemaakt. Ik was zó geraakt dat ik amper zag wat voor bewonderenswaardige prestatie hij in dit online debat had neergezet. Ik was totaal geschokt door de bizarre, vileine wereld vol keyboard warriors die zich voor mijn ogen voltrok. Tuurlijk wist ik dat dit soort dingen gebeurden, ik zag het zo nu en dan online en negeerde het. Absurde grootspraak van gekkies die in het echte leven nog geen deuk in een pakje boter slaan, bagatelliseerde ik het. Al was ik ook bekend met het maatschappelijke probleem. Maar het van zó dichtbij zo intens meemaken dat een gigantische massa iemand die je lief hebt dood wenst zonder enige grond, was beangstigend. En ik kon alleen maar machteloos toekijken. Ik was dus weinig onder de indruk toen ik zelf aan de schandpaal genageld werd de afgelopen weken, dat in de verste verte nog niet eens díe impact had.
Je weet dat zodra je iets post op social media dat je je in de loopgraven begeeft. Alles kan gebeuren. Soms ga ik er zelf ook met gestrekt been in, in een discussie met een (onderbouwd) standpunt: het scherpt mijn visie, mijn debatvaardigheden, ik leer zo nu en dan wat. Meestal blijf ik in de speeltuin en komt het niet veel verder dan wat lichtgewicht verbaal stoeien.
Maar de afgelopen week werd ik zelf middelpunt van het mirakel aan mensen die jou nog nooit ontmoet hebben, vrijwillig je interview hebben aangezet én dus ook weer uit kunnen zetten, maar het wel nodig vinden om de moeite te nemen om een reactie te posten, je als ‘kutwijf’ of één van de vele varianten te bestempelen, én je dood te wensen, maar bovenal zichzelf te koop wil zetten als iemand zonder leven.
Fascinatie alom.
Die werd nog groter toen ik ontdekte dat mijn interview gebruikt werd voor (meerdere) advertenties van het podcast-platform waarop mijn interview uitgezonden werd. In één van de advertenties is de ondertiteling niet goed gegaan. Waar ik spreek over een ‘beer OM mijn tent‘ is de vertaling een ‘beer IN mijn tent‘ geworden. Al klopt mijn zelf uitgesproken zin in de video, het wordt een mismatch met de vertaalde vervolgzin als je alleen de foutieve ondertiteling leest. Je begrijpt; ammunitie genoeg om als leugenaar, dramaqueen en wat al niet meer weggezet te worden. Een paar dappere reageerders proberen het nog met ‘dat is niet wat ze zegt’.
Deze situatie vond ik zowaar nog interessanter, omdat ik nu niet meer werd afgemaakt op mijn verhaal of voorkomen, maar op louter een foutieve ondertiteling die ik zelf niet eens had gemaakt. Al had ik al niet de illusie dat online schreeuwhobbyisten een voorliefde voor feiten hebben.
En om maar meteen duidelijk te zijn; mijn interview gaat over omgaan met een situatie vol doodsangst in de wildernis, dus me persoonlijk laten afleiden door een zooitje keyboardwarriors met gebrek aan creativiteit zou niet eens in verhouding staan.
Wat me verwondert is het volgende.
Als ik zelf iets post, begrijp ik dat ik me in de loopgraven bevind. Ik heb dan ook de mogelijkheid om in te grijpen of om het offline te halen. In dit geval gaat het echter om een social media advertentie van het podcast platform dat mijn podcastinterview waarin ik te gast ben gebruikt ter promotie. Kan dat eigenlijk zomaar? Het is in ieder geval een schandpaal waarvoor ik niet fysiek getekend heb.
Ik ga zelf niks ondernemen, ik ga me persoonlijk niet druk maken om kanonnenvoer dat te koop loopt met eigen gebrek, en om het heel economisch te benaderen, ik heb een eigen bedrijf, zelfs of juist met dit gespuis levert het me meer op dan ze stuk (proberen te) maken. Maar is deze vorm van kwetsbaarheid eigenlijk maatschappelijk of legaal beschermd? Of is dit domweg de nieuwe wereld waarin we ons zullen moeten manoeuvreren?
Ik vertelde aan iemand wat er gaande was en ze zei, even verrassend als scherp;
‘Hm. Dit klinkt hetzelfde als dat iemand ongewenst naaktfoto’s van je zou verspreiden.’
Daar moest ik even over nadenken. Het ziet er aan de buitenkant duidelijk anders uit, maar ik vermoed dat het principe het zelfde is. Je complete kwetsbaarheid, je volledige waardigheid wordt in beide gevallen aan de publieke schandpaal genageld. Met name omdat ik openhartig sprak over een traumatische gebeurtenis van leven of dood. De overeenkomst is in ieder geval al grensoverschrijdend gedrag.
En het hangt maar net van de context, je vangnet, weerbaarheid, veerkracht, leeftijd af hoe je uit deze online boksring komt.
Wat als je niet zoals ik door de jaren heen al tig keer zowel letterlijk en figuurlijk tegen de grond geslagen bent en niet beter weet dan dat je ‘gewoon’ weer opstaat? Hoe wapen je op zoveel ongegronde wreedheid tegen je bestaan als je er zelf nog over twijfelt? Hoe kunnen zij die veel kwetsbaarder zijn, geen weerwoord kunnen geven, geen eigen bedrijf hebben of jonger zijn, zich wapenen tegen zoveel geweld? Geweld dat – in de lijn der verwachting- ieder kind in deze tijd vroeg of laat mee te maken gaat krijgen? Ik maak me geen enkele illusie dat ik alleen nog maar een klein tipje van de sadistische sociale media sluier zag. Ik kan me dus alleen maar indenken hoe ongelooflijk bruut het moet zijn voor de jonkies en alle anderen, die op nog veel grotere en grovere schaal door de mangel gehaald worden. Het breekt mijn hart.
En trouwens.
Als je iemand écht wil helpen, stop dan met zeggen dat je de haters ‘gewoon moet negeren’. Je zegt niet alleen tegen iemand dat ‘ze gewoon niet aan een roze olifant moeten denken’, je ontkent er ook een wijdverbreid giftig groeiend maatschappelijk probleem mee dat we op deze manier in ieder geval nooit gaan aanpakken. Wat je wel kunt doen is het voor iemand opnemen. Daar gaat geen hater van onder de indruk zijn, maar het steekt wél een hart onder de riem voor degene die aangevallen wordt. Ook kun je een reactie rapporteren of aangeven. Dit soort ‘helden’ zouden namelijk in het echte leven dit gedrag niet vertonen en de mensen die in het echte leven er niet snel iets van zouden zeggen hebben zo een gelijk speelveld. Het zal nog steeds vechten tegen de bierkaai zijn, maar het maakt nog niet dat we meteen moeten gaan liggen en haters vrij spel moeten geven. Liever geen onderdeel zijn van een online discussie? Stuur iemand een PM, het heeft meer impact dan je kan vermoeden van de drie seconden die het jou kost.
De uitzending waar dit over gaat vind je hier.
~~~~
~~~~
