Eén van de fijne dingen aan reizen, naast alle bekende voordelen als dat je wat van de wereld ziet, je je perspectieven verbreedt en meer leert over andere culturen, is dat ik meer zin krijg in mijn normale leven, het leven thuis. Ik heb ideeën hoe ik het weer wil inrichten, wat ik echt belangrijk vind, waar ik meer aandacht aan zou moeten schenken. Ik krijg inspiratie voor van alles. Heel even begon ik mij schuldig te voelen op Lanzarote, waar ik in een spontane actie zes dagen ging vertoeven. Moest ik mij niet meer richten op het hier en nu -lekker mindful enzo- daar op dat kleine eilandje in de Atlantische oceaan, in plaats van mijn leven thuis ver weg wat pas weer gaande was ná mijn vakantie?
Totdat ik de woorden hardop uitsprak. Ik raak altijd weer bevlogen als ik aan het recreëren ben. Het maakt namelijk niet uit of het een hike is, een citytrip of wat meer een luiervakantie in een fourwheeldrive met daghikes, zoals nu. Het was het recreëren buiten je eigen omgeving wat werkte. Mijn taalgefocuste brein draaide op volle toeren. “Eigenlijk ga ik altijd recreëren als ik aan het recreëren ben!’ riep ik enthousiast uit. Zou dat een etymologische achtergrond hebben? Dank zij Google hoefde ik niet langer in spanning te blijven. Ja hoor: recreëren heeft deze origine. Mooi!
recreëren [zich ontspannen] {1535 in de betekenis ‘iem. vermaken’; de huidige betekenis 1540} < frans (se) récréer [zich ontspannen] < latijn recreare [opnieuw scheppen, weer doen opleven, verkwikken], van re- [terug] + creare [scheppen].
http://etymologiebank.nl/trefwoord/recreeren
Ik hield me tijdens deze daghike niet langer meer bezig met het hier en nu, ik focuste me weer op het recreëren tijdens het recreëren. En dát gaat uitmuntend samen met het absorberen van een prachtige omgeving.
