De Russian Twist wordt met enige regelmaat voorgeschreven in wandelprogramma’s maar het is niet alleen en zinloze oefening om te doen als hiker, je loopt ook risico’s op blessures.
Vanuit een biomechanisch perspectief voegt de Russian Twist al niks toe om sportspecifiek voor een trektocht te trainen, maar de prijs-prestatie verhouding is eigenlijk voor de meeste sporten een slechte deal met deze oefening. Een hele hoge prijs voor minimale winst, áls die er al zou zijn.
“Maar je traint toch je buikspieren?”
Ja, maar niet efficient. Tenzij je van plan was je broodjesbuik op de trail te showen. Als je meer wil aankunnen tijdens je trektocht is het verstandig om de focus te leggen op het trainen van de beweging, niet op een podiumlichaam.
“Maar wat is het probleem?”
De startpositie van de oefening brengt je rug van zijn neutrale positie af, en dat brengt afschuifkrachten met zich mee. Het verhoogt de druk, maar het leidt ook tot beschadiging van de wervels, de sluitplaten, de facetgewrichten en ligamenten (Yingling VR 1999). Nou. En dan ben je nog niet eens begonnen aan de oefening. De draaibeweging die je vervolgens gaat maken vergroot de druk en de kans op schade nog verder, nog eens versterkt door de hoek tegen de zwaartekracht en om de ellende af te maken wordt de oefening verzwaard met een gewicht.
Een forse prijs dus, voor iets waardoor je niet eens beter gaat worden in hiken. Stop er dus mee. Om beter te worden in hiken moet je beter worden in wandelen en beter worden in het dragen van een rugzak. Daar heb je rompstijfheid voor nodig en met de Russian Twist kun je niet verder van dat doel af zijn.
Stop dus met deze biomechanische nachtmerrie en gooi deze en alle crunches overboord. Voeg plankvariaties, deadbugs, viervoeters en birddogs toe. Dan bespaar je jezelf een halve hernia en train je om blessures te voorkomen. Niet om ze vlak voor je trektocht op te lopen.
