Een heel seizoen herfst voor de deur!
Enkele weken geleden zei ik het regelmatig; “Nederland is niet zo goed in zomers, maar wél goed in nazomers!” hoopvol op nog wat mooie zomerse dagen voor prachtige wandelingen in zonnig licht, maar het kwam er niet meer van. Plots, als ware het de volgende dag, was het ineens herfst. De blaadjes begonnen te dwarrelen, de temperatuur daalde, de geur van buiten veranderde en de donkerte begon al bijtijds in te zetten in de avonden. Zo hoopvol als ik de dag ervoor was, zo klaar was ik plots voor de herfst.
Ik kan ieder seizoen goed waarderen, totdat het herfst is. Dan neemt de waardering extatische vormen aan. Ik kan ieder seizoen goed buiten zijn en boeken lezen, maar geen seizoen heeft het allooi van de herfst. Lange boswandelingen met de laagstaande zon weerkaatsend op de bladeren in alle kleuren van het herfstspectrum, boeken verslinden voor open haarden, beenwarmers, onstuimig en proteïsch weer, wollige snowboots, warme choco, jurkjes met maillots, mandarijntjes en speculaas, lezen onder een dekentje…
Na lange boswandelingen is het opkrullen op je sofa in je eigen bieb met een haard wel een soort van ultiem en die hele sfeer en beleving is formidabel weergegeven in de korte film over Duncan Fallowell, de Engelse schrijver die een inkijkje geeft in zijn eigen huis en -equivalent daaraan- zijn eigen bibliotheek.
“Books are like oxygen. I’m a fish swimming in the aquarium of the intellect.”
Equivalent, want Duncan lijkt vooral een horder met boeken; hij vertelt hoe hij uiteindelijk ook zijn slaapkamer heeft opgeofferd. Zijn lome stem draagt je weg met fraaie literaire zinnen op een zinnelijke reis door zijn boekenlandschap.
“There is something about the lushness, the richness, the open door-quality of a book. Opening a book and you are opening a door”
Een huis vol deuren, een huis vol verhalen. Zou je als je in zo’n aquarium vol boeken woont dan (bijna) alle verhalen gelezen hebben?
“I’m so glad I haven’t read everything. I have such a wonderful future awaiting of me.”
Een aandoenlijk en blijmoedige blik op de toekomst van deze bibliofiel. Als lezer heb je de wereld en de toekomst aan je voeten liggen.
Dat boeken veel meer zijn dan louter een verhaal, blijkt eveneens uit Duncan’s visie op e-readers en autonomie:
“One does need grounding in the physical world. This is why the electronical book means nothing to me. A book is a physical object too.”
“They are an expression of freedom. As we know, the first thing dictators do is control books, control what people are allowed to read.”
Hoewel mijn eigen huis al wat boek-horderige trekjes begint te vertonen is het zeker nog geen bibliotheek te noemen, maar tot die tijd kan ik in ieder geval dwalen in Rayuela’s Minibieb en het bos.
“I’ve always wanted to wander, and I can wander very conveniently in my library, see what other people are up to in entirely different places in entirely different cultures. How they are dealing with the problem of breathing in and out, before you drop dead.”